Bir başağrısı ile başlayan rüya heyecandan ve mutluluktan hissedilemez olan bir başka başağrısı ile sona erdi... İtalya' nın en kızıl çocukları geldi ve geçti... Bu güzel güne dair fotolar, videolar, anılar kaldı artık. Bir de atkım... 2 ay önce imrenerek izlerken "keşke aralarında olabilsem" dediğim topluluk dün stadın etrafında inlettiğimiz bella ciao' ya eşlik ediyordu. Stada erken girsem de manzara yavaş yavaş oluşmaya başlamıştı. Önce çav bella inletti stadı, ardından 4 figürlü koskoca bayrak, Küba bayrağı-SSCB Bayrağı-Filistin bayrağı-Che figürü ile oluşan dörtleme. Sağ yanımda koskoca "LİVORNESİ" duruken kafamı sola çevirdiğimde Deniz Gezmiş resmini tutan eller, Che figürlerini sallayan eller, "no al calcio moderno" yazılı pankart, küba bayrakları, "venceremos" yazılı kartonlar tribünleri süslüyordu. Rafet üçlüyü çektirirken sahanın ortasında, İtalyanlar şaşkın şaşkın izliyordu şehrin deliren asi çocuklarını...
Her ideolojiden insanlar vardı tribünlerde şüphesiz, ancak dün gece yürekler "sol"da atıyordu dün 5 Ocak' ta. Beraber zıpladık, beraber haykırdık marşları. Beraber sulandık itfaiye tarafından, beraber yuttuk meşalelerin dumanını. Dün bambaşkaydı Adana. Hep beraber endüstriyel futbola hayır derken, paranın satın alamayacağı birşeyler kaldığını da gösterdik hayata. * ciao compagni,ciao livorno : güle güle yoldaş, güle güle Livorno.
KUTAY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder