Atamızın tüm dünya çocuklarına vasiyeti olan bugün de ne yazık ki çalışan çocuklar, dövülen evlatlar, başka yuvası olmayan terk edilmiş çocuklara devlet himayesinde yapılan işkenceler, sonu tahmin edilemez bir yarışa sokulan milyonlarca genç beyin öylece koşturuyor yarış atı misali, topraklarımızda. Parlak bir gelecek ümit etmek yerine 3 saatlik sınavlarla yarıştırıyoruz. Bir günlük koltuk devirleri ile koltuk sevdasını aşılıyoruz hala çocuklarımıza. Hayallerine ilerlemesi yerine zorla doktor mühendis yapıyoruz onları, olamazlarsa da vay hallerine. Bakkala pazara gönderirken iyi iş görüyorlar da, bir bardak kırsa işe yaramaz ilan ediyoruz. Sevmiyoruz sevmemiz gerekince, bizi sevmesini bekliyoruz..Hiç sorumluluk vermeyip ilerde her işi eksiksiz yapmasını istiyoruz. İstemiyoruz da aslında, emrediyoruz, zorluyoruz. Yazık ediyoruz çocuklarımıza, yarınlarımıza. Yine de en azından bir gün önemsiyoruz sizi çocuklar, yerseniz. Karanlık bir gelecek manzarası gölgesinde 23 Nisanınız kutlu olsun..
